قرا باغ منطقه ای است کوهستانی بین جمهوری های آذر بایجان و ارمنسان است  که حدود 120 کیلومتر از شمال به جنوب طول دارد و میانگین عرض آن بین 50 تا 60 کیلومتر است.
جنگ بین ارمنستان و جمهوری آذربایجان بر سر منطقه ناگورنو قره باغ سابقه دیرینه‌ای دارد. منطقه قراباغ از زمان دولت «ماد» که در غرب ایران و در همدان تشکیل شد بخشی از ایران بود و پس از آن نیز در دوره های مختلف تا جنگ های اول ایران و دوم  روسیه در زمان قاجار( ۱۸0۴ -۱۸۱۳)و (1826-1828) بخشی از ایران بود و دولت های ایرانی براین منطقه حاکم بودند.
 بعد از جدایی این منطقه از ایران در نتیجه قراردادهای «گلستان» و «ترکمانچای» این منطقه تحت حاکمیت روسیه تزاری قرار گرفت و از همان زمان سیاست‌ روسها مبنی بر ایرانی زدایی و اسلام زدایی از این منطقه حاکم بود تا اینکه انقلاب اکتر در ۱۹۱۷ کمونیست ها در روسیه پیروز شد و اتحاد جماهیر شوروی تشکیل شد در فاصله پیروزی انقلاب روسیه تا تشکیل اتحاد جماهیر شوروی دولت‌های جمهوری دمکراتیک آذربایجان و جمهوری ارمنستان در این منطقه به وجود آمدند و بلافاصله بر سر مناطقی که اختلاف نظر داشتند به جنگ پرداختند( ازسال ۱۹۱۸ میلادی تا 19020) سپس با تسلط ارتش سرخ بر منطقه، دولتهای مستقل آذر بایجان  و ارمنستان منحل شدند و تحت حاکمیت شوروی جدید قرار گرفتند.
 سیاست های حاکم بر شوروی سیاست مارکسیستی بود که انترناسیونالیسم بین المللی و وحدت جهانی تحت حاکمیت نظام بی طبقه کمونیستی را دنبال میکرد. بنابر این گرایش های قومی و محلی و ملی و ملیت ها را مانعی بر سر راه سیاست بلندمدت خود می‌دانستن.از این رو روسها  تلاش کردند از چند راه و چند مسیر موانع محلی و قومی را با یکپارچه کردن آنها تحت لوای کمونیسم از سر راه بر دارند.
اول- استقرار اقلیتی از روس ها در هر کدام از شهرهای آسیای میانه و قفقاز برای تاثیر گذاری سیاسی و فرهنگی و ایجاد همگونگی سیاسی و فرهنگی با مسکو. 
بسیاری از مناسب سیاسی و وفرهنگی را در این مناطق اقلیت روس در دست گرفت و برای گسترش زبان روسی و فرهنگ روسی تلاشهایی فراوانی شد و خط روسی و زبان روسی به عنوان زبان علمی جایگزین زبانهای فارسی و ترکی و... شد
دوم  کوچ اجباری و  تغییرات جمعیتی بین ملتهای منطقه  برای تغییر ترکیب جمعتی این مناطق و از بین بردن ساختار زبانی و فرهنگی و مذهبی قومیت ها در راستای هماهنگی هرچه بیشتر با فرهنگ و سیاست کلان شوروی سوسیالیستی .
در همین دوران بسیاری از ارامنه در منطقه قراباغ ساکن  شدند و ترکیب جمعیتی  شهرهای قرا باغ تغییر یافت و همچنین بخش هایی از ارامنه در شهرهای آذربایجان مثل  گنجه  با کو و دیگر شهرها ساکن شدند .